January 27, 2012

Γελάς ..




Απ' το σωρό των αστεριών
θα πάρω έν' άστρο εγώ χλωμό
να στο κρεμάσω στο λαιμό
για να 'χεις μενταγιόν.

Γελάς και τ' άστρα, θαρρείς

πως βγαίνουν νωρίς για να σε δούν,
μιλάς και στη σιγαλιά
νομίζεις πουλιά πως κελαηδούν.

Κι εσύ, πού 'χει ο ήλιος φωλιά χρυσή

φωλιά στα σγουρά σου μαλλιά
κι εγώ που τόσον καιρό
ζητούσα να βρω σαν θησαυρό.



Όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό, γνώρισα τον Κώστα Καπνίση στην Κέα, τον τόπο καταγωγής της μητέρας μου. Ήταν οικογενειακός φίλος και συναντιόμασταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι στην Κορησσία (Λιβάδι) της Τζιάς. Του άρεσε πάρα πολύ το ψάρεμα .. είχαμε μάλιστα ψαρέψει μερικές φορές μαζί, μέχρις ότου τελικά συνειδητοποίησα ότι δεν είχα κανένα ταλέντο σ' αυτό το hobby, αφού -σχεδόν πάντα- πέταγα αμέσως στη θάλασσα τα λίγα ψάρια που έπιανα, επειδή δεν μου άρεσε να τα βλέπω να σπαρταράνε! Κάποτε τον ρώτησα .. "Ποιό είναι το μεγαλύτερο ψάρι που έχετε πιάσει?" και μου απάντησε αδίστακτα: "Η γυναίκα μου!"

Ήταν πολύ ευγενικός, αφάνταστα πράος, σεμνός και συναισθηματικός. Το μουσικό ταλέντο αυτού του πρωτοπόρου της ελληνικής jazz  ήταν ανυπέρβλητο και ξεχείλιζε παντού. Θυμάμαι μιά φορά που -ενώ καθόμασταν σε ένα παραλιακό ζαχαροπλαστείο στο Λιβάδι- για αρκετή ώρα "έπαιζε" με τις μουσικές νότες που ανέκυπταν "χτυπώντας" γυάλινα ποτήρια με διαφορετικές στάθμες νερού, δημιουργώντας έτσι ένα απίστευτα όμορφο και συναρπαστικό ακουστικό αποτέλεσμα.

Ήμουν φίλος με τα δύο παιδιά του, την Τζίνι (Joanna) και τον Νικόλα. Είχαμε χαθεί για πολλά χρόνια, μέχρι που κάποτε επικοινώνησα με την Joanna - μιά περίοδο που ήμουν για λίγο καιρό στο Facebook - και δυστυχώς τότε πληροφορήθηκα ότι ο υπέροχος πατέρας της είχε αποβιώσει το 2007.

Ο Καπνίσης θα "ζεί", όσο υπάρχουν άνθρωποι που τους "συν + κινεί" η ονειρική μουσική του. Είμαι ένας απ΄ αυτούς. Γι' αυτό ίσως τον "βλέπω" να μου χαμογελάει κάθε φορά που ακούω τις μαγικές του μελωδίες ..


ΥΓ. Για κάτι περισσότερο .. οπωσδήποτε κλικ στις 2 εικόνες

:)


9 comments:

to alataki said...

Πώς το λένε όταν κάποιος μας θυμίζει όμορφα πράγματα;
Νομίζω, "μου χάρισε στιγμές ευτυχίας".
Γεια σου Σταύρο...

negentropist said...

Oμορφιά .. (ευ)τυχία ..

H Kαλή Τέχνη κάνει τη ζωή μας ομορφότερη .. έτσι δεν είναι ?

Avant-garde

Από τι πάσχουμε;

Γεια σου Ιωάννα ..

Natalia said...

εκτός απ' την "Τζένη Τζένη" έχει γράψει και τη μουσική για την αγαπημένη μου ταινία της Βουγιουκλάκη "το δόλωμα"

πολύ καλός συνθέτης, ευρωπαικού επιπέδου θα έλεγα, νομίζω κάπου διάβασα ότι έμενε στη γειτονιά μου, το Π. Φάληρο

γελάααας και τ' άστρα θαρρείιις...

Alex said...

οι εξαιρετικοί υπάρχουν όσο υπάρχουν εξαιρετικοί να μας τους θυμίζουν !

καλημέρα Σταύρο !

negentropist said...

Ευχαριστώ για την .. υπερβολικά ευγενική φιλοφρόνηση, αγαπητή e-φίλη :)

Η ετυμολογία της λέξης εξαιρετικός (εξαίρω ==> ἐκ + αἴρω) έχει δύο αναγνώσεις.

Aπό τη μία πλευρά, οι «(εξ)αιρετικοί» άνθρωποι σχεδόν πάντα αναγνωρίζονται αυθόρμητα από τους λίγους άξιους ομότιμους τους !

Από την άλλη βέβαια, υπάρχει και η συνηθισμένη επίπλαστη αναγνώριση όσων έχουν αυτοσκοπό .. διακρίσεις και βραβεία, στο πλαίσιο χυδαίων φιλοδοξιών τους.

Συνεπώς .. διαλέγουμε και παίρνουμε.

We got to get out of this place!

Καλό σου βράδυ Αλεξία !

candy's τετραδιάκι said...

Πολυ ωραιο...

καλο βραδυ!

Ra Ma said...

Τέτοιοι άνθρωποι μας κάνουν "καλύτερους" ανθρώπους και όσο πάει αυτοί λιγοστεύουν. :(
Είδες και τα καλά του fb e? :-D

Καλημέρα Σταύρο και καλό μήνα!!!

Bitch said...

I did not know that musician!
Thank you for sharing and this great tribute!!!

Anonymous said...

ομορφιά, ρομαντισμός, σιωπή όταν χρειάζεται

πράγματα που έχουν ίσως χαθεί στην ομίχλη των μαζικής κατανάλωσης "δημιουργών" που ορίζουν τα παραπάνω με μια διάθεση fast food - κέρδους

δεν ήθελα να είμαι πικρόχολη αλλά ειλικρινά θλίβομαι με όσα βλέπω, ζω, χάνω, ...

καλό βράδυ