February 15, 2013

Δύσπνοια ...

 

Εκεί που κάθεσαι, στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, ήταν οικόπεδο και δεν ξέρω τι, χωράφι ή βοσκοτόπι, και ερχότανε στην πέτρα σταυροπόδι το κλεφτόπουλο της παλαιάς γκραβούρας να αγναντέψει, καλή ώρα, από ψηλά το τοπίο, που σου κάνει, λες, καλό στα νεύρα.

Αλλά η θέα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, προτού χτιστεί μπροστά σου το τετράγωνο, ήταν απεριόριστη ως την Αίγινα και δεν έπρεπε να ανεβαίνεις κάθε τόσο στην ταράτσα, να ξεχαστείς μήπως και φουντάρεις στον ακάλυπτο, που σε τραβάει περισσότερο κι από την τουριστική Ακρόπολη στο βάθος.

Κοίτα λοιπόν πώς περνάει η ζωή από το παράθυρο, απέναντι ακριβώς από το μπαλκόνι της νέας νοικάρισσας που ξεβρακώνεται μπροστά σου ένα μήνα τώρα, όταν μετακόμισε, τις οίδε από πού. Σε βλέπει και δεν τραβάει την κουρτίνα, τόσο κουρασμένη κάθε απόγευμα που γυρνάει από το γραφείο. Παρκάρει το Smart κάτω από τη μύτη σου.

Δεν έχεις αέρα στα πνευμόνια. Δεν έχεις τη δύναμη να σιχαθείς αυτούς που έφεραν τη δύσπνοια και δεν μπορείς να ψελλίσεις ούτε τα ξένα λόγια που άκουσες προχθές σε μια πάροδο της Αθηνάς στο παλκοσένικο: «Δεν θέλω άλλο να πεθαίνω». Δεν μπορείς καν να διανοηθείς πώς τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια της κατοχής είναι τώρα τα παιδιά με τα πρησμένα μάτια. Ζεις σε μια κοινωνία που η βία της μολύνει τα παιδιά της.

 Η ζωή σου έχει περάσει, το καταλαβαίνεις. Η μικρή εν τω μεταξύ με μια στροφή γύρω απ' τον άξονά της άναψε τσιγάρο και φυσικά δεν σε χαιρέτησε, ενώ η γειτόνισσά σου, η κυρία Βανού από το μονώροφο τότε, πριν από την αντιπαροχή και τον καρκίνο: «Πώς πάει η ζωή, νεαρέ;». Επίμονη ερώτηση να ισοφαρίσει, εννοείται, τα χτυπήματα που τη βρήκαν προτού αναγκαστεί να ταπεινωθεί στον εργολάβο και προσφάτως στον ακτινολόγο, σχεδόν φαλακρή, το μέλλον άδηλο, κόλλησε με τα χέρια της το «Ενοικιάζεται», φεύγει, πάει στην κόρη της, στη Χαλκίδα.  

Στοιβάχτηκαν στην εξώπορτα τα «Taxis» και τα «Pizza-Hot», ποια σύνταξη, για ποιον Στουρνάρα, πού είναι το αύριο που βλέπαμε χθες, ποιοι φόροι; Εχει δει συγκριτικά στοιχεία άλλων χωρών, τη βεβαιώνει ο υπουργός... 

 

ΥΓ1. Eπικαιροποιημένο, θεσπέσιο κείμενο του Γιώργου Βέλτσου

ΥΓ2. Kλικάρετε τις 2 εικόνες και .. τους 2 συνδέσμους 

 :)


February 10, 2013

Free lunch .. revisited !

 
23 αιώνες μετά τον Αρίσταρχο τον Σάμιο γνωρίζουμε πλέον ότι η συνολική ενέργεια του σύμπαντος είναι μηδέν!

Απολαύστε λοιπόν, χωρίς ενδοιασμούς, το απόλυτο τζάμπα γεύμα ..


Αs we travel back in time towards the moment of the Big Bang, the universe gets smaller and smaller ... until it finally comes to a point where the whole universe is in a space so small, that it is in effect a single infinitesimally small, infinitely dense, black hole. 

And just as with modern day black holes floating around in space, the laws of nature dictate something quite extraordinary: they tell us that here too, time itself must come to a stop! 

You can't get to a time before the Big Bang, because there was no "before" the Big Bang. 

We have finally found something that doesn't have a cause, because there was no time for a cause to exist in. For me this means there is no possibility of a creator, because there was no time for a creator to have existed.

February 5, 2013

Σπατάλη ενέργειας ..

 

Freedom and love go together. Love is not a reaction. If I love you because you love me, that is mere trade, a thing to be bought in the market; it is not love. To love is not to ask anything in return, not even to feel that you are giving something- and it is only such love that can know freedom.


All ideologies are idiotic, whether religious or political, for it is conceptual thinking, the conceptual word, which has so unfortunately divided man.


ΥΓ.  Κλικάρετε αδίστακτα .. εικόνα, 3 συνδέσμους και video !

:)

February 1, 2013

Ένδοξο κομμάτι !

 

If I try to take you there, would you come with me?
The reason flies, the fear is scare, the ocean loves the sea


Rhythm is love
Heaven is just another word
For the feeling called musical


Color is lust
Because all of the sexual things we do in my mind

I trust you to make them all colorful

I’d like to put you in such romance
Take you down to Paris, France
Leave the Cafés and the bars
Walk the wintry boulevards


Is that a smile I see?
Maybe you’re not even looking at me
If you smile for no reason, the season is lost

If your love is the rhythm, my rhythm is love

Coming at you like this!


                                                                                   Anthony Tewfik - The Last Glass 

:)