December 17, 2011

Έφυγε ο υπέροχος Chris



O Chris Hitchens πέθανε προχθες, στα 62 του χρόνια. Θα ζεί στο μυαλό μου ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΩ .. δηλαδή  ΠΡΙΝ την δική μου ανακύκλωση σε αστρόσκονη ..

Ότι κι' αν πω γι' αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο είναι λίγο.

Σε μία συζήτηση ο καθηγητής θεολογίας  των παν-μίων Λονδίνου και Οξφόρδης  Alister McGrath έκανε το λάθος να αναφερθεί σε ένα θεό που δήθεν .. προσφέρεται χωρίς να επιβάλλεται.

Ακολουθεί το 2λεπτο video με την ονειρική απάντηση του Chris:



Κρίμα  .. αυτή η φωνή έκανε τον κόσμο μας ΠΟΛΥ καλύτερο.


ΥΓ1. Στις 2 εικόνες ο Chris και η σύζυγός του Carol Blue

ΥΓ2. Μη διστάσετε να κλικάρετε τις 2 εικόνες και τα 7 links .. 



December 5, 2011

Με τρο­μά­ζε­τε, madame ..



Με δεδομένο ότι .. όλοι κυλιόμαστε στο βούρκο, αλλά πάντα μερικοί κοιτάζουν τ΄άστρα (Oscar Wilde) επιτρέψτε μου να παραθέσω ένα απόσπασμα από το ευρηματικό διαδικτυακό πόνημα του Larry Cool: Άγγελοι καρφώνονται με το κεφάλι στην άσφαλτο (σελ. 133) 

«Αμο­δι­ψής; Eγώ;!»  

«Ναι εσείς. Μό­λις σας είδον, η υπο­βό­σκου­σα δι­α­στρο­φή η κα­τα­τρώ­γου­σα τα σπλάγ­χνα μου, εξε­τι­νά­χθη ως ηφαι­στει­α­κή λά­βα και κα­τέ­κα­ψεν τας φρέ­νας μου. Σας ηράσθην κε­ραυ­νο­βό­λως. Είσθε αυτός τον οπο­ίον ωνει­ρευ­ό­μην ανέ­κα­θεν ως ιδα­νι­κόν ερα­στήν: ρι­ψο­κίν­δυ­νος, σκλη­ρός, βά­ναυ­σος, στυ­γνός, αδί­στα­κτος.» 

«Μάλ­λον ανα­φέ­ρε­σθε εις τον φά­κε­λον άλ­λου κα­τα­δί­κου.»

«Όλην την νύ­κτα επά­λαι­ον με­τα­ξύ του πά­θους μου δι­ά εσάς, και της συ­νει­δή­σε­ως του κα­θή­κον­τος. Και τε­λι­κώς υπε­ρί­σχυ­σεν το πά­θος και έλα­βον την επώ­δυ­νον αλ­λά μοι­ραί­αν από­φα­σιν. Δι­ά χά­ριν σας θα γί­νω επί­ορ­κος και θα εγ­κα­τα­λεί­ψω μί­αν επι­τυ­χή εισαγγελι­κήν στα­δι­ο­δρο­μί­αν, δύ­ο προ­σφι­λή τέ­κνα και έναν άμε­μπτον σύ­ζυ­γον.»

«Μή­πως εαν επα­νε­ξε­τάση­τε το ζή­τη­μα...»

«Ό­χι, όχι .. Η από­φα­σίς μου είναι ορι­στι­κή και αμε­τά­κλη­τος. Ακού­σα­τε .. Θα σας φυ­γα­δεύ­σω εκ της φυ­λα­κής και θα απο­τε­λέ­σω­μεν ζεύγος πα­ρά­νο­μον, κα­τα­ζη­τού­με­νον και κα­τα­δι­ω­κό­με­νον υπό των αρ­χών. Ναι; Ναι!

»Θα ζή­σω­μεν εις την πα­ρα­νο­μί­αν ως φυ­γά­δες... Θα είμε­θα βι­αι­ο­πα­θείς, αιχ­μά­λω­τοι του πά­θους... Ω, ναι! Τας ημέ­ρας θα δι­α­πράτ­τω­μεν ληστεί­ας τρα­πε­ζών και άλ­λα συ­να­φή κα­κουρ­γή­μα­τα τρί­του βαθ­μού, ενώ τας νύ­κτας θα πα­ρα­δι­δό­με­θα ασυγ­κρά­τη­τοι εις ακραί­ας ηδο­νάς επι ρυ­πα­ρών σιν­δο­νίων αθλί­ων επαρ­χι­α­κών ξε­νο­δο­χεί­ων .. Και βε­βαί­ως θα βά­ψω­μεν τας χείρας μας εις το αίμα. Θα δι­α­πρά­ξω­μεν πολ­λούς φό­νους, πά­ρα πολ­λούς... Θα σκορ­πί­ζω­μεν τα χρή­μα­τα τα οποία θα απο­κο­μί­ζω­μεν εκ των ληστει­ών δι­ά­γον­τες πο­λυ­τε­λή και προ­κλη­τι­κόν βί­ον... Θα πα­ρε­κτρα­πώμεν εις όρ­γι­α. Ναι, ναι· με έμ­φα­σιν εις τα κτη­νώ­δη όρ­γι­α ..

»Εν τέ­λει θα με εξω­θή­ση­τε εις την πορ­νεί­αν· αχ, ναι, θα εκ­πλη­ρω­θή επι­τέ­λους το όνει­ρόν μου να γί­νω κα­θη­μα­ξευ­μέ­νον γύ­ναι­ον κα­τω­τά­της υπο­στάθ­μης – κό­φα κοι­νώς, ίσως μά­λι­στα και πα­λι­ο­σκρό­φα! Και σας πα­ρα­κα­λώ, μη μου το αρ­νη­θήτε· θα είσθε ο πορ­νο­βο­σκός μου – ο μπε­ζε­βέγ­κης μου, θα με υβρίζη­τε σκαι­ώς: ‘πόρ­νη δι­και­ο­σύ­νη, χα­μαι­τύ­πη!’ και άλ­λα τοι­αύτα πα­ρεμ­φε­ρή εις τα οποία αρέσκομαι. Θα με εξευ­τε­λί­ζη­τε, θα μου απο­σπάτε τα χρή­μα­τα της αμαρ­τί­ας, θα με δέ­ρε­τε ασυγκίνητος, θα σας φο­βούμαι και θα είμαι δού­λη σας. Αχ, θα πε­ρά­σω­μεν ωραί­α, τι ωραί­α! Επλά­σθην δι­α την πα­ρα­νο­μί­αν και την τα­πεί­νω­σιν! Θα εκτρο­χι­α­σθώμεν, αγά­πη μου· θα εξο­κεί­λω­μεν, θα αποχαλινω­θώμεν... Μμμ, δαι­μο­νι­σμέ­νε μου ερα­στά· δι­α­τί σι­ω­πάτε, δεν ευρί­σκε­τε υπέ­ρο­χον το μέλ­λον μας;!»

Η γυ­νή πα­ρε­λή­ρη έως πα­ρο­ξυ­σμού· εμαί­νε­το υπό βι­αί­ων, σκο­τει­νών πα­θών· δεν είχεν συ­νεί­δη­σιν του τι έλε­γεν.

«Με τρο­μά­ζε­τε, madame ..»

«Κο­λα­σμέ­νη μου αγά­πη, κα­τα­χθό­νι­έ μου τύ­πε! Θα πε­ρι­πέ­σω­μεν εις πάσαν αμαρ­τί­αν και ανη­θι­κό­τη­τα, θα γί­νω­μεν οι αισχρό­τε­ροι των αισχρο­τέ­ρων, οι αχρει­ό­τε­ροι των αχρει­ο­τέ­ρων, έως ότου...»

«Έως ότου;»

«Έως ότου μί­αν εσπέ­ραν κα­τά την δύ­σιν του ηλί­ου, τα οπλο­πο­λυ­βό­λα της αστυ­νο­μί­ας θα θε­ρί­σουν τα πτω­χά μας σώ­μα­τα, τα οποία όμως προ­η­γου­μέ­νως θα έχουν προ­λά­βει να δρέ­ψουν όλας τας ηδο­νάς! Λοι­πόν; Δεν είναι συ­ναρ­πα­στι­κόν;»

Η γυ­νή ήτο τε­λεί­ως πα­ρά­φρων. Είχον απω­λέ­σει πάσαν ελ­πί­δα ότι θα ετύγ­χα­νον αμε­ρο­λή­πτου δί­κης και ότι θα ηθω­ού­μην... Δεν ήλ­πι­ζον πλέ­ον εις την δι­και­ο­σύ­νην.

«Λυ­πούμαι, αλ­λά προ­τι­μώ την ασφά­λει­αν των φυ­λα­κών,» είπα.

ΥΓ1. Για ένα δεύτερο εικονολαστικό απόσπασμα κάντε κλικ εδώ

ΥΓ2. Κλικ στο video για υπέροχους πίνακες του Jack Vettriano

YΓ3. Κλικ στο μοναδικό link του κειμένου για να διαβάσετε όλο το προαναφερθέν e-book (αν έχετε .. κουράγιο!)

ΥΓ4. Η μοναδική εικόνα στην αρχή κρύβει θεσπέσια μουσική

:)


December 1, 2011

Moonglow




Sometimes we seem to float right through the air ...

Η ενορχήστρωση του Μοrris Stoloff είναι αιθέρια ..

 

Υπέροχο μουσικό φόντο για τον πιο όμορφο και αισθαντικό χορό που έχω δει στον  κινηματογράφο ..



Μoοnlight serenade .. για όλους !

https://www.youtube.com/watch?v=Xfm3NAiK9ig
ΥΓ.  Κλικάρετε αδίστακτα το μοναδικό link και τις 2 εικόνες !

:)


November 20, 2011

Mία αξιοσημείωτη κηλίδα




Mερικά χρόνια πριν μου έκανε εντύπωση ένα ποίημα του Robert Frost. Ο Frost καθόταν στην αυλή του σπιτιού του και έγραφε κάτω από το φως του ήλιου.  Ξαφνικά τον "χτύπησε" μιά .. κηλίδα,  κάτι που του φάνηκε σαν σωματίδιο σκόνης, που όπως νόμιζε το κινούσε η αναπνοή του.  Όμως σχεδόν αμέσως συνειδητοποίησε ότι η κηλίδα είχε κάτι το ξεχωριστό στην κίνησή της, κάτι που τον οδήγησε στην σκέψη ότι δεν την καθοδηγούσε απλά η αναπνοή του, αλλά κατά κάποιο τρόπο παρεκινείτο αυτοτελώς και απρόκλητα η κίνησή της. Περπατούσε, αν και τα πόδια της ήταν αόρατα, προς την κατεύθυνση του μελανιού  στο γραπτό του που ακόμη δεν είχε στεγνώσει, αναπηδoύσε μπρος και πίσω, συσπειρωνόταν και, όπως νόμιζε, εμφάνιζε μία ξεκάθαρη τάση επιθυμίας να διατηρήσει την ύπαρξή της.

Ο βαθμός υπερβολής του Frost για την ενδιαφέρουσα επιθυμία αυτής της ασήμαντης κηλίδας να μην πεθάνει, συνίστατο στο ότι ένα αντικείμενο χωρίς ζωή δρούσε σαν να είχε κάποιο συμφέρον, κι' ας μην είχε την απαραίτητη πολυπλοκότητα από την οποία θα ανεδύετο αυθόρμητα η ιδιότητα της ζωής. Με λίγα λόγια αυτή η ασήμαντη κηλίδα, είτε το συνειδητοποιούσε είτε όχι,  έτεινε να διατηρήσει την συνέχεια της ύπαρξής της και από εντελώς ασήμαντη μεταστοιχειώθηκε σε αξιοσέβαστο ακάρεο, κι΄ας βρισκόταν ενδεχομένως στο χαμηλότερο επίπεδο του δένδρου της ζωής. Μάλιστα του πέρασε απ' το μυαλό ότι η κηλίδα δεν διέφερε απ' εκείνον, ο οποίος όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί υλοποιούσε επίσης τα συμφέροντά του για την διατήρηση της εγωϊστικής δομής του στο χώρο και στον χρόνο.

Ακολουθεί  λοιπόν  αυτό το πανέμορφο ποίημα :

A Considerable Speck (by Robert Frost)

A speck that would have been beneath my sight
On any but a paper sheet so white
Set off across what I had written there.
And I had idly poised my pen in air
To stop it with a period of ink,
When something strange about it made me think.
This was no dust speck by my breathing blown,
But unmistakably a living mite
With inclinations it could call its own.
It paused as with suspicion of my pen,
And then came racing wildly on again
To where my manuscript was not yet dry;
Then paused again and either drank or smelt-
With loathing, for again it turned to fly.
Plainly with an intelligence I dealt.
It seemed too tiny to have room for feet,
Yet must have had a set of them complete
To express how much it didn't want to die.
It ran with terror and with cunning crept.
It faltered: I could see it hesitate;
Then in the middle of the open sheet
Cower down in desperation to accept
Whatever I accorded it of fate.
I have none of the tenderer-than-thou
Collectivistic regimenting love
With which the modern world is being swept.
But this poor microscopic item now!
Since it was nothing I knew evil of
I let it lie there till I hope it slept.
I have a mind myself and recognize
Mind when I meet with it in any guise.
No one can know how glad I am to find
On any sheet the least display of mind.


PS. Why don't u try some clicks on the 2 images and on the 3 links?

:)



November 13, 2011

Βάρβαρος, ασιατικός, χυδαίος, μη ελληνικός




Ξεκάθαρος ο φιλόσοφος Friedrich Nietzsche (1844 - 1900):

"Είναι ανάρμοστο να είσαι χριστιανός σήμερα!" 

Στις επόμενες έξι παραγράφους επιχειρώ μία συντομότατη επανεπίσκεψη σ΄ ένα απο τα πιό ελεύθερα μυαλά που ανέπνευσαν στον πλανήτη μας, "ξύνοντας" ελάχιστα την επιφάνεια του αριστουγηματικού βιβλίου Der Anti-christ:

".. Τι είναι πιο θλιβερό από οποιοδήποτε ελάττωμα; Η ενεργή συμπόνοια όλων των αποτυχημένων και των αδύναμων: Ο Χριστιανισμός.

.. Ο Χριστιανισμός είναι αντίθετος προς κάθε πνευματική ευρωστία· χριστιανικός Λόγος είναι μόνο ο άρρωστος Λόγος. Ο Χριστιανισμός συμμαχεί με καθετί ηλίθιο, ξεστομίζει κατάρες εναντίον του πνεύματος, εναντίον της ανωτερότητας του υγιούς πνεύματος. Επειδή η αρρώστια ανήκει στην ουσία του Χριστιανισμού, η τυπική χριστιανική κατάσταση, η «πίστη», πρέπει να είναι επίσης μια μορφή αρρώστιας, και κάθε ευθύς, έντιμος, επιστημονικός δρόμος προς την αλήθεια απορρίπτεται από την Εκκλησία επειδή θεωρείται απαγορευμένος δρόμος. Ακόμη και η αμφιβολία είναι αμάρτημα ..

.. Ο πιστός δεν είναι ελεύθερος να έχει επίγνωση των ερωτημάτων του «αληθούς» και του «αναληθούς»· η ακεραιότητα θα ήταν στην περίπτωση αυτή καταστροφή του. Η παθολογική εξάρτηση της οπτικής τους, μετατρέπει τους πιστούς σε φανατικούς ..

 .. Εγείρω εναντίον του Χριστιανισμού τη δριμύτερη κατηγορία που δέχτηκε ποτέ. Είναι για μένα η πιο μεγάλη διαφθορά που μπορεί να διανοηθεί το ανθρώπινο μυαλό ..

.. Kαλά θα κάνει κανείς να φορά γάντια όταν διαβάζει την Καινή Διαθήκη. Η γειτνίαση με τόση ακαθαρσία σε υποχρεώνει σχεδόν να το κάνεις αυτό .. Όλα όσα περιέχει είναι δειλία, όλα είναι κλείσιμο των ματιών και αυτοεξαπάτηση .. Χρειάζεται να προσθέσω ότι σε όλη την Καινή Διαθήκη υπάρχει μόνο μία μορφή που πρέπει  να σεβόμαστε. Ο Πιλάτος, ο Ρωμαίος κυβερνήτης ..

.. Ονομάζω τον Χριστιανισμό μοναδική μεγάλη μάστιγα, μοναδική μεγάλη εσωτερική διαφθορά, μοναδικό μεγάλο ένστικτο εκδίκησης, που δεν βρίσκει μέσο αρκετά δηλητηριώδες, αρκετά ύπουλο, αρκετά υποχθόνιο, αρκετά ποταπό. Τον ονομάζω μοναδικό και αθάνατο στίγμα της ανθρωπότητας ..  Και ο χρόνος μετριέται από την καταραμένη μέρα από την οποία άρχισε τούτη η συμφορά - από την πρώτη μέρα του Χριστιανισμού! Γιατί να μη τον μετρούμε από την τελευταία μέρα του Χριστιανισμού; Γιατί όχι από σήμερα; Επαναξιολόγηση όλων των αξιών!"



YΓ1. Στο πρώτο από τα 9 link "κρύβεται" ένα εκπληκτικό video του ΒΒC. Το συνιστώ ένθερμα.

ΥΓ2. Γιά μία πλήρη "ακοή" του βιβλίου στα αγγλικά, πατήστε εδώ.

ΥΓ3. Οι 2 εικόνες "κρύβουν"  .. τι άλλο ..  ήχους  από την mama Africa, το λίκνο του ανθρώπινου είδους !

ΥΓ4. Ως κερασάκι στην τούρτα παραθέτω την παρακάτω .. θεσπέσια ρήση του  Αυγουστίνου (Aurelius Augustinus) που είναι για γέλια και για κλάματα:

"Οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν απολύτως καμιά διαφώτιση ή παιδεία. Αλλά πραγματικά πρέπει να απομονώνονται γιατί είναι η αιτία των μισητών και ακουσίων στύσεων στους αγίους άνδρες."

(Πηγή: Helen Ellerbe - The Dark Side of Christian History)

Eίπατε τίποτα ?

:)


November 5, 2011

Don't go to strangers


http://www.youtube.com/watch?v=IsbX9EDLhSc

Build your dreams to the stars above
But when you need someone true to love,
Don't go to strangers darling, come home to me.


Play with fire till your fingers burn,
And when there's no place for you to turn,
Don't go to strangers darling, come home to me.




For, when you hear a call to follow your heart,
You'll follow your heart I know.
I've been through it all, and I'm an old hand,
And I'll understand if you go! So,
Make your mark for your friends to see
But when you need more than company
Don't go to strangers, come home to me.

http://www.youtube.com/watch?v=4nbouwehaMY&t=46s
YΓ1.  Θεσπέσια και τα 2 video .. μουσική "απόσταση" 46 χρόνων !

ΥΓ2. Κάτι "κρύβουν" οι 2 εικόνες και τα 3 link  .. αν θέλετε βρείτε το ..

:)



October 19, 2011

Zήλεια ..




Ζήλεια. Ένας ασυνήθιστος εξελικτικός μηχανισμός επιβίωσης.

Αν και θεωρείται μία από τις βασικές αιτίες πολλών ανθρωποκτονιών, είναι ένα από τα λιγότερο μελετημένα ανθρώπινα πάθη. Όπως και κάθε άλλο συναίσθημα, η ζήλεια είναι προϊόν αναγκαιότητας έχοντας σαφέστατα αναδυθεί  μέσα από την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης νευροφυσιολογικής συγκρότησης, με ρίζες στο απώτατο εξελικτικό παρελθόν του είδους μας. Ποιά είναι η χρησιμότητά της ? Μα φυσικά  η διατήρηση  των στενών ανθρώπινων σχέσεων !

Η ζήλεια δεν είναι φθόνος, αν και συχνά οι δύο λέξεις χρησιμοποιούνται εναλλακτικά. Εμφανίζεται όταν μία σχέση παραβιάζεται από κάποιο ανταγωνιστή, ο οποίος απειλεί να πάρει κάτι που κατά μία έννοια θεωρείς ότι σου ανήκει δικαιωματικά. Συνήθως εδράζεται στο βασικό γεγονός ότι πολλά από τα λάφυρα της ζωής μας προέρχονται από την σύγκρισή μας με τους άλλους, και εμφανίζεται όταν κάποιος άλλος άνθρωπος κατέχει ένα αντικείμενο ή κάποιο χαρακτηριστικό που θα επιθυμούσαμε να έχουμε. Αρκετές φορές συνοδεύεται από ένα μείγμα δυσαρέσκειας, μιά αίσθηση κατωτερότητας ή ματαίωσης, που μπορεί  ακόμη και να χρωματίζεται με μνησικακία.

Η ζήλεια είναι ένα εξαιρετικά οδυνηρό συναίσθημα, κι' αυτό γιατί μας πληγώνει ο κάθε μορφής "κοινωνικός αποκλεισμός", είτε είναι πραγματικός είτε βρίσκεται στη φαντασία μας. Πάντως θέτει το μυαλό μας σε αναβρασμό και εκτοπίζεται δύσκολα. Όμως υπάρχουν τεράστιες ατομικές διαφορές όσο αφορά την ροπή προς ζήλεια, που σαφώς επηρεάζονται από  διαφορετικά στοιχεία της προσωπικότητας του καθενός μας. Ευτυχώς που ο ορθολογισμός και η ανθρώπινη καλλιέργεια πολλές φορές δεν επιτρέπουν την "κατ' ανάγκη" απελευθέρωση της ζήλειας σε καταστρεπτικά μονοπάτια, αλλά την καθοδηγούν εποικοδομητικά, όταν την εκλαμβάνουμε σαν ένα πολύτιμο σήμα ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας. Σε τελική ανάλυση αυτό βοηθάει τις ανθρώπινες σχέσεις. Τελικά μου φαίνεται ότι η ζήλεια "λέει" περισσότερα για τον φορέα παρά για τις πράξεις ή τις αδικοπραξίες κάποιου συντρόφου!

Παρά τις παραπάνω σκέψεις ΔΕΝ μπορώ να πω με σιγουριά τι είναι ζήλεια. Νομίζω ότι ο ορισμός της είναι φευγαλέος για ένα λόγο. Είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο συναίσθημα που επιπλέον εμπεριέχει συνεκδοχές φόβου, εγκατάλειψης, απώλειας, λύπης, θυμού, προδοσίας, φθόνου και ενδεχομένως ταπείνωσης. Συνεπώς εμπλέκεται ένα πλήθος εγκεφαλικών γνωστικών διεργασιών που έχουν πάει στραβά και εκτείνονται από την απλή αμφιβολία έως την απιστία του συντρόφου μας. Και τελικά, είτε το θέλουμε είτε όχι, ενεργοποιείται η προαναφερθείσα πρωτόγονη ανάγκη για την επιβίωση των ανθρώπινων σχέσεων, μέσω των αδυσώπητων και γενετικά χαραγμένων νευρωνικών μας κυκλωμάτων, που σε τελική ανάλυση είναι το θεμέλιο για τους κοινωνικούς μας δεσμούς.
















ΥΓ. Μάλλον ΔΕΝ βλάπτουν τα  κλικ στις 2 εικόνες και στα 5 links


:)



October 15, 2011

Just another cat ?


http://www.youtube.com/watch?v=0EK2PjyF08U&feature=related&t=29s

That guy who lives downstairs lost his cat weeks ago.
She was too old for another Summer.
There must be a cat dying somewhere every day,
he told himself, but it was just cold comfort.
Losing feels like dying sometimes, don't you think?
Always try to be good, but whatever I did was wrong.

The guy that lives downstairs found his cat dead two weeks ago.
He tried to wake her up, she was too tired for another Summer.
He buried his cat behind our house, and quite a few quiet tears.
But he'll probably not stay alone for long,
but it would have been cool if it had been special.
But it ain't.



That guy who lives downstairs was sad for a few days,
then he decided that he didn't want to stay alone no more
and got himself another cat.

She was white instead of black, but after all, a cat.
That girl I met last week was probably not very special after all.
But I'm trying to be good and sometimes I think of you.


YΓ1. Just another cat ? I don't think so ..

YΓ2. Why don't you click on the 2 images and the sole link?

:)




October 9, 2011

The Woman in the Window




Μια έξοχη ταινία του 1944. Αυτό το film noir του Fritz Lang αφηγείται την ιστορία του καθηγητή Ψυχολογίας Richard Wanley, ο οποίος βλέπει τυχαία τον πίνακα μιας πανέμορφης γυναίκας και μετά απ' αυτό η ζωή του παίρνει κυριολεκτικά τον κατήφορο.

Μπορείτε να δείτε  την ταινία απευθείας στο παρακάτω video :


Κλασσική περίπτωση femme fatale. Ας μη .. τύχει σε κανέναν !
Ή μήπως το .. αντίθετο ?

















ΥΓ. Με μερικά κλικ βρείτε τι "κρύβουν" οι 2 εικόνες και oι 6 σύνδεσμοι στο κείμενο ..

:) 


October 5, 2011

I just had to let it go


https://www.youtube.com/watch?v=h2SByNLjAJA&t=17m33s
People say I'm crazy doing what I'm doing
Well, they give me all kinds of warnings to save me from ruin
When I say that I'm ok .. well, they look at me kind of strange
Surely you're not happy now you no longer play the game

People say I'm lazy dreaming my life away
Well, they give me all kinds of advice
Designed to enlighten me
When I tell them that I'm doing fine 
Watching shadows on the wall
Don't you miss the big time boy you're no longer on the ball?

 
I'm just sitting here watching the wheels go round and round
I really love to watch them roll
No longer riding on the merry-go-round
I just had to let it go

People asking questions lost in confusion
Well, I tell them there's no problem
Only solutions
Well, they shake their heads and they look at me
As if I've lost my mind
I tell them there's no hurry
I'm just sitting here doing time ..
















PS1.  Do NOT hesitate to click on the 2 images !

PS2.  This is lifetime "poetry" ..   

PS3.   R.I.P. Steve ..

:)


September 28, 2011

Πυκνός ιστός



Σαφώς το λάτρεψα αστραπιαία.  Όχι μόνο επειδή με συνεπήρε η πολυεδρική ομορφιά του κειμένου, αλλά κυρίως γιατί διαισθάνθηκα ότι φωτίζει -ακροθιγώς έστω-  κάποιες ήδη ομολογημένες πλευρές της δικής μου ύπαρξης. Βλέπετε, έχω κι' εγώ προτίμηση στο μαύρο ..

Απολαυστικές οι παρακάτω έγχρωμες αλλά ταυτόχρονα λιτές πινελιές του Γιώργου Βέλτσου:

"Είχε ακόμη την κακή συνήθεια να εκλαμβάνει τον εαυτό του ως πνευματικό, όπως λένε, άνθρωπο. Πολλές φορές, η υποχρέωσή του να έχει ένα σώμα έπαιρνε στα μάτια του διαστάσεις ηθικές. Όμως κι αυτή ακόμη η ηθικότητά του λίγο διέφερε από την αμαρτία. Αλλά και πάλι, δεν επρόκειτο για εκπεφρασμένη βούληση. Oύτε ελευθέριος ούτε θεούσα.

Έσκαγε φυσικά. Κι όλες του οι κινήσεις, όλες οι δραστηριότητές του, οι σθεναρές και οι αδύναμες, οι χαμερπείς και οι μεγαλειώδεις, όλο το σθένος του εκφράζονταν σ’ ένα «habeas corpus». Έλεγε: «έχω ένα σώμα επειδή έχω μια ζώνη ευκρινούς και διακεκριμένης έκφρασης». Κι αυτό που εξέφραζε ευκρινώς, το σώμα του και μόνον αφορούσε. 

Όπως το ποτάμι διαποτίζει τον Καίσαρα όταν αποφασίζει να διέλθει τον Ρουβίκωνα -επειδή ο Καίσαρας έχει ένα σώμα που εισέρχεται και διαβαίνει τον ποταμό-, έτσι και οι φράσεις του, προαναγγελία της μάχης του με τη γραφή ήταν .. ένα: «ο κύβος ερρίφθη» που θα τον διέσωζε κι αυτόν, στην Ιστορία. Αλλά τίποτα από αυτά δεν θα ήταν ανθρωπίνως δυνατό και ιστορικώς αξιόλογο αν το νερό δεν κατέκλυζε το σώμα του Καίσαρα, αν η γραφή -ορμητικό ρεύμα- δεν ήταν ο Ρουβίκωνάς του.

Υπέφερε λοιπόν κι' αυτός. Έφερε δηλαδή το σώμα του στον ποταμό, υπέφερε το σώμα του να γράφει, να εμμένει στη δύναμη της εσαεί παραμονής του σε ροή. Αλλά η κινητικότητα αυτή, σωτήρια βιολογική προϋπόθεση στον αγώνα του κατά του χρόνου, τον άφησε αιωνίως έφηβο. Και ναι μεν, συνεπεία της παρατεταμένης εφηβείας του, ανέπτυξε ισχυρή αντίσταση απέναντι στα συμβατικά συμβάντα της ζωής των συνομηλίκων του, την ίδια όμως στιγμή ο παλιμπαιδισμός αυτός λειτουργούσε και ως υποταγή σε κάθε μεγάλο που συνέβαινε να κατέχει θέση ρυθμιστού της ζωής του· τις γυναίκες.

Κι επειδή δεν είχε την υπομονή να συνθέσει το opus magnum, η ποίησή του -σύντομη μορφή συντομευμένων αισθημάτων- επέπλευσε για λίγο στον καθρέφτη και βούλιαξε στον ψευδάργυρο της κοινοτοπίας, εκεί όπου ευφυολόγημα, αφορισμός και ποίημα αποσύρονται σαν .. θεότητες εγκαταλελειμμένης επαύλεως της ρωμαϊκής υπαίθρου. Κι όταν -προκειμένου να δικαιολογηθεί-, σε ώρες κατάπτωσης, ημέρες ανυπόφορης ζέστης, σχεδόν γυμνός, στα όρια του κλονισμού, αλλά συγχρόνως τόσο διαυγής ώστε να επιμένει να γράφει, όταν λοιπόν τελείωνε το ποίημα, τότε, με τη βοήθεια παρόδων, χωρίς να παρακάμπτει όμως τον πυκνό ιστό του πνεύματος, ο εαυτός του τον οδηγούσε στα προάστια όπου ο ποιητής διαθέτει γκαρσονιέρα. Εκεί, θα συναντούσε την Ερατώ. Πολύ αργότερα, την εποχή που ο Αρκάδιος είχε διατάξει την καταστροφή των ειδωλολατρικών ναών, πριν ξεφυτρώσουν οι βυζαντινοί ναΐσκοι στα ειδυλλιακότερα σημεία της Αττικής. 

Αλλά η σχέση του με την ποίηση συν τω χρόνω εξελίχθηκε σε έμμονη ιδέα με σοβαρές συνέπειες για την ψυχική του υγεία. Θα μπορούσε ακόμη και να γεράσει απότομα ή να τρελαθεί. Αυτός όμως, τον χαβά του: επειδή του είπαν πως η ποίηση είναι κεραμουργία με φωνήεντα, αντικατέστησε ένα-ένα τα ελενίτ στη στέγη του με κεραμικά Ισνίκ του δέκατου όγδοου αιώνα, που τα αγόρασε en gros στις κατεδαφίσεις της Βαγδάτης. Απ’ τους κινδύνους του αμίαντου, προτίμησε τις καπνισμένες τερακόττες. Λένε μάλιστα πως, σαν τον κροκόδειλο, διέθετε προστατευτικές φολίδες που τον προφύλασσαν από επαγγελματίες κυνηγούς. 

Τον εγκλώβισαν. Με βυτιοφόρο μετέφεραν αυτόν σε ζωολογικό κήπο και την απεικόνισή του στο σημείο της καρδιάς, στα μπλουζάκια που, από τότε, φορούσε αποκλειστικά.

Είχε προτίμηση στο μαύρο."

https://www.youtube.com/watch?v=IYyUOG5qbdQ


ΥΓ. Γιατί όχι ένα κλικ στις 2 εικόνες και στους 7 συνδέσμους ?

:)

 

September 18, 2011

Συμμετρία και Ομορφιά .. revisited













In Galois fields, full of flowers,
primitive elements dance for hours ..             (S. B. Weinstein)

















Η έννοια της συμμετρίας είναι ίσως το βασικότερο εργαλείο της σύγχρονης Φυσικής. Με απλά λόγια υπάρχει συμμετρία όταν κάποια ιδιότητα ενός συστήματος ή μαθηματικού αντικειμένου   παραμένει αναλλοίωτη,  μετά την εφαρμογή μετασχηματισμών. 

Στη μαθηματική γλώσσα τo σύνολο των μετασχηματισμών (ή .. "πράξεων") που διατηρούν αναλλοίωτη μιά ιδιότητα ενός αντικειμένου, είναι οι περίφημες Ομάδες. Τα δε μαθηματικά των συμμετριών είναι η Θεωρία Ομάδων. Όλα τα παραπάνω ξεκίνησαν από τον Évariste Galois ..

Στο παραπάνω εκλαϊκευμένο εικοσάλεπτο videο ο ιδιοφυής ομιλητής Marcus du Satoy εκθέτει την έννοια της συμμετρίας με απλότητα, ομορφιά και χιούμορ. Είναι υπέροχο και το προτείνω ανεπιφύλακτα


YΓ: Oι 2 εικόνες και τα 9 links κάτι "κρύβουν" .. βρείτε το με κλικ !

:)



September 9, 2011

Tea for two




Μπορείτε να φανταστείτε το .. κακό που μπορεί να προκύψει απο την παρακάτω παραπλανητική, αλλά αληθινή ιστορία? Ως λάτρης του τσαγιού δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι .. 

Στις 8 Δεκεμβρίου 2010, την 30η επέτειο της δολοφονίας του άντρα της,  η Yoko Ono έγραψε ένα τρυφερό άρθρο στους New York Times, στο οποίο ανέφερε ότι κάποτε ο John την επετίμησε λέγοντας: "Yoko, Yoko υποτίθεται ότι πρώτα βάζεις τα σακουλάκια του τσαγιού και μετά ρίχνεις το ζεστό νερό !" 

Μέχρι εδώ όλα καλά. Τολμώ να πω ότι κούναγα το κεφάλι μου επιδοκιμαστικά, μέχρι που ήρθε το ξαφνικό χτύπημα! Kάποιο ατυχές απόγευμα ο John της είπε ότι η θεία του Mimi ανέτρεψε  ολοκληρωτικά την εν λόγω μεθοδολογία. Το νερό θα έπρεπε να προηγείται του .. τσαγιού ! "Δηλαδή τόσο καιρό το κάναμε λάθος ?", ρώτησε απεγνωσμένα η Yoko. "Nαι", απάντησε κοφτά ο λατρεμένος  μουσικός .. Βλέπετε ήταν μεν άγγλος αλλά απ' το ..  Liverpool.

Στην Ελλάδα είναι σχεδόν αδύνατο να πιεις ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές φλυντζάνι τσαγιού, εκτός φυσικά αν το κάνεις μόνος σου με τον σωστό τρόπο. Δυστυχώς είναι συνηθισμένο να σου σερβίρουν ένα φλυτζάνι ή μιά τσαγιέρα με ζεστό νερό που όμως απέχει πολύ από το σημείο βρασμού του, ενώ το σακουλάκι κείται ακλόνητο σ' ένα παρακείμενο κρύο πιατάκι ! Έπειτα ακολουθεί η γελοία διαδικασία της ρίψης χλιαρού νερού, μέχρι  να εμφανιστεί η σχετική αλλαγή χρώματος. Η τελευταία φάση συνίσταται στην επινόηση κάποιου κομψού τρόπου για να ξεφορτωθείς το αποθαρρυντικό υποκατάστατο του .. ταμπόν που έχεις στα χέρια σου. Όσο αφορά το  .. τσάι καλύτερα να μη το δοκιμάσεις, εκτός αν θέλεις να έχει επίδραση στο ηθικό και στους γευστικούς σου κάλυκες, ανάλογη με αυτή που ενδεχομένως ανακύπτει αυθόρμητα αν διαβάσεις για τον βίο του .. Βησσαρίωνα. 

Μόλις μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ο συγγραφέας George Orwell έγραψε ένα άρθρο σχετικό με την παρασκευή του τσαγιού, όπου επέμενε στη τήρηση 11 χρυσών κανόνων. Μερικοί από αυτούς τους κανόνες μπορεί να θεωρηθούν προαιρετικοί ή ξεπερασμένοι, όμως η ουσία παραμένει στη μνήμη και είναι εφαρμόσιμη στην πράξη. 

Συνεπώς, την επόμενη φορά που θα βρεθείς στο Starbucks ή σε κάποιο ισοδύναμο χώρο και θέλεις λίγο τσάι, ΜΗ διστάσεις ν' αρνηθείς το βιαστικό φλυτζάνι με το χλιαρό νερό και το επιπρόσθετο σακουλάκι-ταμπόν. ΔΕΝ είναι αυτό που ζήτησες ! Επίμενε να δεις το τσάι να μπαίνει πρώτο και μετά πιστοποίησε ότι το νερό είναι όντως βρασμένο. Αν υπάρξουν μουρμούρες ή αναστεναγμοί πίσω στην ουρά,  άδραξε την ευκαιρία να διαδώσεις τον λόγο του .. Θεού του τσαγιού. Αν φυσικά έχεις την υπομονή προσπάθησέ το μόνος στο σπίτι, με χύμα τσάι σε ειδικό σουρωτήρι

Μη μ' ευχαριστείτε. Και προπαντός ΜΗ ξεχνάτε ότι το καλοκαίρι τελειώνει στις 23 Σεπτεμβρίου 2011, ώρα 9:04 το πρωί. Καλό Σεπτέμβρη σε όλους και όλες !!

http://www.youtube.com/watch?v=89o_QTHbgiU

YΓ:  Tα κλικ στις 2 εικόνες και στα 7 links .. προσθέτουν !


:)


September 1, 2011

Simply Beautiful


https://www.youtube.com/watch?v=NNCLir1hdZ8

Είναι αδύνατο να ξεχάσω ένα σουρεαλιστικό Σαββατιάτικο βράδυ στα 15 μου, όταν άκουγα τα τρία παρακάτω κομμάτια του Al Green χωρίς σταματημό για 5 συνεχόμενες ώρες στο τότε music room της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης (Μασσαλίας 22) ..  με ακουστικά και κλειστά μάτια !



Simply beautiful ..  τόσα χρόνια παραμένει αιθέρια η φωνή του




Εκατοντάδες οι ώρες που έχω αφιερώσει σ' αυτή την ονειρική μουσική, που ακόμη απολαμβάνω μανιωδώς, διατηρώντας σαν θησαυρό το εκπληκτικό χιλιογρατζουνισμένο και σκονισμένο LP (pre-Reverend days για τους .. μύστες !)

Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε ?















YΓ:  Δοκιμάστε ένα κλικ στις 2 εικόνες και στα 8 links


:)


August 18, 2011

Κουράσαμε μαζί τον ήλιο




Heraclitus

by Callimachus (c. 310-240 B.C.)

They told me, Heraclitus, they told me you were dead,
They brought me bitter news to hear and bitter tears to shed.
I wept as I remembered how often you and I
Had tired the sun with talking and sent him down the sky.

And now that thou art lying, my dear old Carian guest,
A handful of gray ashes, long, long ago at rest,
Still are thy pleasant voices, thy nightingales, awake;
For Death, he taketh all away, but them he cannot take.


Αυτή η υπέροχη μετάφραση του William Cory (1823–1892) και ιδιαίτερα οι στίχοι με χρώμα magenta, μου θυμίζουν πλέον ανεξίτηλα τον λατρεμένο μου πατέρα, που πρόσφατα έπαψε να υπάρχει ως φυσική παρουσία ..


August 13, 2011

Get over that old doubt
















Για τους φίλους του blog μία αυγουστιάτικη .. μουσική αντίθεση !




Η παρακάτω σουρεαλιστική εκδοχή είναι εξίσου συναρπαστική .. δε νομίζετε ?


Τέλος, δεν μπορώ να παραλείψω την απόλυτη κλασσική εκδοχή με τους Johnny Mercer και Margaret Whiting .. με ΟΛΟ τον πρωτότυπο διάλογο :)


ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ σε ΟΛΟΥΣ !

(Μη ξεχάσετε το κλικ στη μοναδική εικόνα και τα 2 links)

:)


July 22, 2011

Δυστοπικές ζωές














Ο άγνωστος πολίτης 

(H πολιτεία ανήγειρε μαρμάρινο μνημείο για τον JS/07 M378)

Εξακριβώθηκε από τη Στατιστική Υπηρεσία ότι ήταν 
Κάποιος,  που  σε βάρος του δεν υπήρχε κανένα επίσημο παράπονο
Και όλες οι αναφορές για τη συμπεριφορά του συμφωνούν
Ότι, με τη μοντέρνα έννοια μιας  παρωχημένης λέξης,  ήταν ΑΓΙΟΣ
Αφού οτιδήποτε έκανε υπηρετούσε την Ευρύτερη Κοινότητα.

Με εξαίρεση το πόλεμο, μέχρι τη μέρα που συνταξιοδοτήθηκε
Δούλευε σ’ένα εργοστάσιο και ποτέ δεν απολύθηκε
Αλλά ικανοποιούσε τους εργοδότες του, της Fudge Motors Inc
Ακόμη, μηδέ απεργoσπάστης ήταν,  ούτε παράξενος στις απόψεις
Καθώς το Σωματείο του λέει πως ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις του
(Η αναφορά μας για το Σωματείο το επαληθεύει)
Και οι Κοινωνικοί μας Ψυχολόγοι ανακάλυψαν
Ότι ήταν δημοφιλής  και του άρεσε περιστασιακά το ποτό. 

Οι των ΜΜΕ είναι βέβαιοι ότι αγόραζε εφημερίδα καθημερινά
Κάθε φορά με φυσιολογικές αντιδράσεις  στις διαφημίσεις.
Οι Ασφάλειές του  αποδεικνύουν ότι ήταν πλήρως ασφαλισμένος
Η δε Ιατρική του Κάρτα δείχνει μία νοσηλεία και θεραπεία.
Οι Έρευνες Παραγωγής και Υψηλού Βιοτικού Επιπέδου δείχνουν
Ότι ήταν ευαισθητοποιημένος  για την αξία των Στεγαστικών Δανείων
Και ότι είχε όλα τ’απαραίτητα για κάθε Μοντέρνο Άνθρωπο
Γραμμόφωνο, ραδιόφωνο,  αυτοκίνητο και ένα ψυγείο.
Οι ερευνητές μας της Κοινής Γνώμης είναι ικανοποιημένοι
Ότι είχε τις ορθές απόψεις ανάλογα με τις απαιτήσεις των καιρών
Στην ειρήνη, ήταν με την ειρήνη, στον δε πόλεμο .. ακολουθούσε.

Ήταν παντρεμένος και πρόσθεσε στο πληθυσμό πέντε παιδιά
(Ενδεικνυόμενος αριθμός όπως λέει ο Ευγονιστής μας)
Ούτε παρενέβη ποτέ στην εκπαίδευση των παιδιών του.

Ήταν ελεύθερος ?  Ήταν ευτυχισμένος ?  Η ερώτηση είναι παράλογη.
Αν οτιδήποτε είχε πάει στραβά, θα είχαμε ενημερωθεί !

W. H. Auden (1907 - 1973)  














ΥΓ1: Ελπίζω να είναι ανεκτή η  κάπως .. ελεύθερη απόδοσή μου από το αγγλικό πρωτότυπο 

ΥΓ2: Με ένα κλικ  .. δείτε  "πίσω" από τις 2 εικόνες και τα 7 links


:)

July 16, 2011

Jazz oder nie !




 Jazz or never !















Here with you
Like a walk in the park
Just before dark
Oh it's so easy here with you
Like sun on my face
A bright sunny day

You're like a melody
That follows me
And when you go I still hear music constantly
You're like a melody
That follows me
And when you go you're haunting
yeah you're taunting me
 
And summer slips to fall, yes it does
Seems no times past at all, no time at all
And summer slips to fall then it snows
Then I watch you go, watch you go

You're like a melody
That follows me
And when you go I still hear music constantly
You're like a melody
That follows me
And when you go you're haunting
yeah you're taunting me

I got a feeling about you
Might be nothing new
But time slips by 
I hardly try
So don't be sad
I won't be blue
Cause love will follow, love will follow, follow you

You're like a melody
That follows me
And when you go I still hear music constantly
You're like a melody
That follows me
And when you go you're haunting
yeah you're taunting me
 
You're like a sweet smelling breeze
Sneaking up on me
And when you go you're haunting
yeah you're taunting me

You're like a melody
That follows me
And when you go you're haunting
yeah you're taunting me















PS: As always click on the 2 images ..

:)


July 8, 2011

Ποίηση αστρανθρώπων




Every atom in your body came from a star that exploded. And the atoms in your left hand probably came from a different star than your right hand. It really is the most poetic thing I know about physics. You are all stardust. You couldn’t be here if stars hadn’t exploded, because the elements - the carbon, nitrogen, oxygen, iron, all the things that matter for evolution - weren’t created at the beginning of time. They were created in the nuclear furnaces of stars, and the only way for them to get into your body is if those stars were kind enough to explode. So, forget Jesus. The stars died so that you could be here today.

Lawrence Krauss  A Universe from Nothing (Αυτά τα λόγια βρίσκονται στο χρονικό σημείο 16:50 του παρακάτω video)



Why there is something rather than nothing ?
















YΓ1: Είμαστε αστρόσκονη .. σε πείσμα των κάθε λογής  Ταλιμπάν .. Δύσης και Ανατολής !

YΓ2: Δεν βλάπτει ένα κλικ στην  μοναδική εικόνα και στα 5 links !


:)

July 1, 2011

Pennies From Heaven

Ο διαχρονικός  Dennis Potter .. με κέρματα απ' τον ουρανό .. για όλους μας  ..

A long time ago
A million years BC
Were absolutely free
But no one appreciated
A sky that was always blue
And no one congratulated
A moon that was always new
So it was planned that they would vanish now and then
And you must pay before you get them back again
That's what storms were made for
And you shouldn't be afraid for

Every time it rains, it rains
Pennies from heaven
Don't you know each cloud contains
Pennies from heaven
You'll find your fortune falling
All over town
Be sure that your umbrella is upside down

Trade them for a package of sunshine and flowers
If you want the things you love
You must have showers
So when you hear it thunder
There'll be pennies from heaven for you and me.


ΥΓ: Η παραπάνω εικόνα "κρύβει" μία μικρή γεύση της ιδιοφυίας του πολυαγαπημένου  Dennis Potter .. μη διστάσετε να την κλικάρετε .. το ίδιο ισχύει και για τα 7 links !

:)


June 17, 2011

Keep the windows open




Speak not of guilt, speak not of responsibility. When the Regiment of the Senses parades by, with music, and with banners; when the senses shiver and shudder, it is only a fool and an irreverent person that will keep his distance, who will not embrace the good cause, marching towards the conquest of pleasures and passions.

All of morality’s laws – poorly understood and applied – are nil and cannot stand even for a moment, when the Regiment of the Senses parades by, with music, and with banners.

Do not permit any shadowy virtue to hold you back. Do not believe that any obligation binds you. Your duty is to give in, to always give in to Desires, these most perfect creatures of the perfect gods. Your duty is to enlist as a faithful footman, with simplicity of heart, when the Regiment of the Senses parades by, with music, and with banners.

Do not confine yourself at home, misleading yourself with theories of justice, with the preconceptions of reward, held by an imperfect society. Do not say, Such is my toil’s worth and such is my due to savor. Just as life is an inheritance, and you did nothing to earn it as a recompense, so should Sensual Pleasure be. Do not shut yourself at home; but keep the windows open, open wide, so as to hear the first sound of the passing of the soldiers, when the Regiment of the Senses arrives, with music, and with banners.

Do not be deceived by the blasphemers who tell you that the service is dangerous and laborious. The service of sensual pleasure is a constant joy. It does exhaust you, but it exhausts you with inebriations sublime. And finally, when you collapse in the street, even then your fortune is enviable. When your funeral will pass by, the Forms to which your desires gave shape will shower lilacs and white roses upon your coffin, young Olympian Gods will bear you on their shoulders, and you will be buried in the Cemetery of the Ideal, where the mausoleums of poetry gleam conspicuously white.  

C.P. Cavafy, The Regiment of the Senses, Hidden  (1877 - 1923)


ΥΓ1: Η Mary Roach συγγραφέας του περίφημου Bonk  παρουσιάζει δέκα εκπληκτικούς ισχυρισμούς, που εκτείνονται από το περίεργο μέχρι το πολύ αστείο.















ΥΓ2: Οπωσδήποτε click στην εικόνα, στο video και στα 5 links

:)


 


June 10, 2011

Η ομορφιά του .. χάους !




Ένα υπέροχο ντοκουμέντο του BBC .. απλά, μη το χάσετε !!




















ΥΓ:  Επιβάλεται να .. κλικάρετε τις 2 εικόνες και τα 2 link  !

:)